Eski Türkçede alka-mak / alkı-mak fiili, övmek anlamına gelir. “Alkış” kelimesi, bu filden türetilmiş bir isimdir. Kubbealtı Lügatine göre, bu gün kullandığımız şekliyle şu anlamlara gelir:
Bir şeyin beğenildiğini, kabul ve takdir edildiğini
göstermek için iki eli ses çıkaracak şekilde birbirine vurma hareketi. Bu
amaçla iki elin birbirine vurulmasıyle çıkan ses. Teşmil. Takdir, âferin.
“Alkış”ın Osmanlı saray hayatında başka bir anlamı vardı. Osmanlılar’da
pâdişah, sadrâzam ve vezirlere bayramlarda, bâzı merâsimlerde yüksek sesle
yapılan duaya da alkış denirdi.
